«Ο Κύκλος του 10» ανοίγει στο Κόκκινο Ρόδου..Παρασκευή 8 Ιουλίου στις 21:30

«Ο κύκλος του Δέκα», ένα έργο του Σάββα Καρατζιά. Ένα έργο με μελέτη χρόνων, μια μουσική σύνθεση μέσα από ήχους της ίδιας της ζωής. Τα όργανα μιλούν με την καρδιά...μια ιστορία αγάπης για την ίδια την ζωή...
Τρεις τέχνες σε μία παράσταση. Κυρίαρχη η μουσική, η οποία αγκαλιάζεται από το χορό και την υποκριτική, όλα όμως δεμένα σε «μία λεπτή κλωστή αφού δεν πρέπει καμία τέχνη να πατήσει πάνω στην άλλη» περιγράφει ο Σάββας Καρατζιάς. Την πρώτη ύλη του έργου έδωσε η συγγραφέας Μάρω Βαμβουνάκη και ο ποιητής Λίνος Ιωαννίδης.
«Πέρα από τα κείμενά τους, που μου εμπιστεύθηκαν, οι ατέλειωτες συζητήσεις μαζί τους ήταν για μένα ένα μεγάλο σχολείο. Θυμάμαι ότι πήρα τα κείμενα στα χέρια και ήθελα να βρεθώ μπροστά στο πιάνο για να γράψω». Μα αλήθεια, πώς έρχεται η έμπνευση;, ρωτάω τον Σάββα. «Βάζοντας τον εαυτό σου στη θέση του ακροατή» απαντά αβίαστα . «Όταν γράφω -και για να μην μπει στο συρτάρι-, πρέπει να θέλω την επόμενη μέρα να το ακούσω ο ίδιος. Πολλές φορές βέβαια η Τέχνη από μόνη της γίνεται έμπνευση. Χωρίς να έχεις κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό, ξεκινάς, γεννιέται μια ιδέα, μια ωραία μελωδία, η ιδέα γίνεται εικόνα και αρχίζει να χτίζεται το παζλ».

Για την έμπνευση για τον «Κύκλο του 10», ο ίδιος εξηγεί: «Η λογική του κύκλου είναι βασισμένη στο ότι κάθε τέλος είναι μια αφορμή για μια νέα αρχή. Και δεν είναι τυχαίο που το έργο χωρίζεται σε τέσσερις ενότητες: Γέννηση, φόβος, γνώση, θάνατος. Θάνατος με την έννοια της ελπίδας. Ο κύκλος είναι άναρχος, αν δεν του ορίσεις το κέντρο του σε παρασύρει σε διάφορα μέρη. Επειδή όμως εμείς ορίζουμε τη μοίρα μας, θα πω κάτι που μου είπε η Μάρω Βαμβουνάκη, ότι έχουμε την τάση να βάζουμε τα πράγματα της ζωής μας στο σχήμα του κύκλου. Οποιαδήποτε δράση με τον άλλον, φέρνει μια αντίδραση».

Από την Τουλούζη στο Παρίσι και από εκεί Βιέννη και Βερολίνο, με σημαντικές συνεργασίες  και συμμετοχές, για τον πιανίστα Παναγιώτη Γώγο. Μετά από δεκαπέντε χρόνια, και μεσούσης της ελληνικής κρίσης, ο Παναγιώτης επέστρεψε Ελλάδα. «Βίωσα τη δυσκολία της Ελλάδας ως κάλεσμα επαναπατρισμού. Από μία ευτυχή συγκυρία, γνωρίστηκα με τον Σάββα, υπήρχε μια συμπάθεια και αλληλοεκτίμηση τόσο σε προσωπικό όσο και σε καλλιτεχνικό επίπεδο, και ξεκίνησε πριν δύο χρόνια η συνεργασία μας στο Ωδείο Κορέλι καθώς και σε άλλες μουσικές συνεργασίες».

Στη συζήτηση για την τέχνη στα χρόνια της κρίσης, ο ίδιος επισημαίνει: «Για την ποικιλότροπη κρίση που όλοι βιώνουμε, στο χώρο της μουσικής, επειδή πλέον δεν υπάρχει εκείνη η προοπτική της όποιας εξασφάλισης και σιγουριάς, μπορεί να λειτουργήσει και ως ευκαιρία. Διότι μόνο αυτοί που αγαπούν ολόψυχα τη μουσική θα συνεχίσουν και θα αναλάβουν το ρίσκο και θα θελήσουν να τα καταφέρουν και με τα λίγα. Επίσης, αυτή η κατάσταση μας σπρώχνει να δουλέψουμε συλλογικά, κάτι από το οποίο ως λαός πάσχουμε. Έχουμε θαυμάσιες μονάδες, γεμάτες ταλέντο αλλά στη συλλογική δουλειά πάσχουμε. Και αυτό ενδεχομένως να βγάλει κρυμμένες μας αρετές, συνεργατικές».

«Η ενασχόληση με την τέχνη δεν είναι δουλειά. Την ζεις. Όπως ακριβώς αναπνέεις, κοιμάσαι, ξυπνάς. Σεβαστή η ενασχόληση ανθρώπων με τις τέχνες, έχοντας μια άλλη κύρια ασχολία, αλλά είναι διαφορετικός εκείνος που βάζει όλη του τη ζωή πάνω σ’ αυτή, ενδεχομένως με πέντε δεκάρες που μ’ αυτές θα πορευτεί. Όσο κι αν ο Πλάτωνας είχε εξορίσει από την Πολιτεία τους ποιητές , εγώ πιστεύω στους ποιητές. Ο πραγματικός καλλιτέχνης σε κάθε τομέα είναι ποιητής. Και με την στενή και με την ευρεία έννοια, εκ του «ποιώ» αναφέρει ο Παναγιώτης για να συμπληρώσει λίγο παρακάτω στην κουβέντα μας:
«Ο πραγματικός καλλιτέχνης επικοινωνεί με και δια της ευαισθησίας του. Αυτό σημαίνει άνοιγμα πνευματικό και άνοιγμα συναισθηματικό, δράση και αντίδραση όπως ακριβώς ο Κύκλος για τον οποίο έλεγε πριν ο Σάββας. Ένας συνεχής διάλογος. Ο πραγματικός καλλιτέχνης δεν επιτρέπει στις συμβάσεις της ζωής να φράξουν τον ψυχισμό και τη ματιά του. Η καθαρή ματιά του παραμένει στα πράγματα και οποιαδήποτε ύπαρξη, δράση, κίνηση ή ακινησία μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης και μια αρχή ενός ταξιδιού που μπορεί να διαρκέσει από λίγα λεπτά ως μια ζωή».
Ιnfo:
“Ο Κύκλος του 10” επί σκηνής στο θέατρο Μεσαιωνικής Tάφρου “Μελίνα Μερκούρη” στη Ρόδο, την Παρασκευή 8 Ιουλίου στις 21:30.
Με 8 ηθοποιούς–χορευτές (Ιωάννα Πηλιχού, Γιάννη Χατζηγεωργίου, Ιωάννα Βλαγκούλη, Φανή Παρλή, Ραφαέλα Πετράι, Ρούλα Μανιάτη, Θεόδωρος Σουρμελής, Μάριος Κωνσταντινίδης) και 12 μουσικούς  που δίνουν ψυχή και σώμα, ως άλλοι Σίσυφοι σε έναν διαρκή αγώνα δύναμης και ελπίδας.

Μουσική διεύθυνση: Παναγιώτης Γώγος
Πιάνο: Αλέξανδρος Κυδωνιάτης
Φλάουτο: Εύη Κατσαρά
Σαξόφωνο: Γιάννης Χατζηδιάκος
Κρουστά: Θανάσης Χασάπης, Γιάννης Ροδίτης, Βασιλική Ζαχαρία
Βιολί: Αγγελίνα Γεωργιάδη
Βιολί: Ανθή Ιωαννίδου
Βιόλα: Χρήστος Σπυρίδων Φρόνιμος
Βιολοντσέλο: Δέσποινα Σπανού
Κοντραμπάσο: Μάριος Χριστοδούλου

Χορηγός επικοινωνίας: Στο Κόκκινο Ρόδου 103.7

http://www.stokokkino.gr/
Share on Google Plus

About ΡΟΔΟΣ ΝΕΑ

    Blogger Comment
    Facebook Comment

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου