Ντροπή, ντροπή, ντροπή!

Ήταν Τρίτη πρωί που συνόδευσα μια φίλη μου στο νοσοκομείο  για να δώσει αίμα, έδινε συχνά αίμα και δεν φοβόταν, απλά ήθελε πάντα να είναι κάποιος μαζί της...
Την είχα ρωτήσει την πρώτη φορά που έδωσε αίμα γιατί το έκανε και μου είχε πει ότι μια μέρα που πήγε στο νοσοκομείο είδε την απόγνωση στα μάτια μιας μητέρας που είχε πάει το παιδί της για μετάγγιση. 

Το έκανε έλεγε  για όλες  τις μητέρες που είχαν το ίδιο βλέμμα.  Όταν τελειώσαμε και ετοιμαζόμασταν να φύγουμε μας πλησίασε ο πρόεδρος του συλλόγου αιμοδοτών Άγιος Εφραίμ,  ο Φιλήμονας Νικολάου ο οποίος βρίσκεται εκεί καθημερινά.

Με κατεβασμένο κεφάλι  και με μισόλογα που δεν έβγαιναν καθαρά, ντροπιασμένος για αυτό που θα μας έλεγε,  μας είπε να γνωρίζουμε, ότι πιθανόν προσεχώς όλα τα μέλη των συλλόγου αιμοδοτών θα πρέπει να δίνουν από πέντε ευρώ, για να μπορούν να καλύψουν τα λειτουργικά έξοδα του γραφείου.

Η γροθιά που δέχθηκα στο στομάχι μου, μου έφερε αναγούλα. Νόμιζα ότι ήταν ένα κακόγουστο αστείο, δεν μπορεί σκέφτηκα,  οι εθελοντές αιμοδότες που προσφέρουν το αίμα τους, ναι! το αίμα τους,  το πολυτιμότερο αγαθό πάνω στη γη, θα πρέπει να πληρώνουν και από πάνω πέντε ευρώ για την λειτουργία του συλλόγου.

Την ίδια ώρα η φίλη μου είχε ανοίξει την τσάντα της και έβγαλε ένα τσαλακωμένο πεντάευρο, ο Φιλήμονας της έσπρωξε το χέρι πίσω με θυμό, θα αγωνιστούμε πρώτα πριν φθάσουμε εκεί της είπε, ένοιωσα πραγματική αηδία για αυτόν τον τόπο.

Οι αιμοδότες της Ρόδου προσφέρουν πάνω από 2600 μονάδες τον χρόνο που αν τα αγοράζαμε από την Ελβετία θα πληρώναμε το λιγότερο 400 χιλιάδες ευρώ  και μια ολόκληρη κοινωνία και αυτοί που κρατούν τις τύχες αυτής της κοινωνίας στα χέρια τους δεν έχουν να δώσουν κάτι λιγότερο από αυτά  τα δέκα ψωροχιλιάρικα  για τα λειτουργικά έξοδα του συγκεκριμένου συλλόγου.

Ενός συλλόγου που στραγγίζεται κυριολεκτικά και καθημερινά για όλους εμάς. Που ακόμα και πριν δεκαπέντε μέρες που μεταφέραμε ένα προσφυγάκι με 20 αιματοκρίτη ξεσκίστηκαν να βρουν το σπάνιο αίμα που χρειαζόταν το μικρό παιδί. Πραγματικά δεν γνωρίζω αν ποτέ η λέξη ντροπή είχε τέτοια βαρύτητα.  Ντροπή,  Ντροπή,  Ντροπή.

Μαρτίνος Κανελλάκης
Χειρουργός Οφθαλμίατρος

http://www.rodiaki.gr/
Share on Google Plus

About ΡΟΔΟΣ ΝΕΑ

    Blogger Comment
    Facebook Comment

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου